Epeyce Sevdiler
sevmek, öpülmek: daima bir rüya, öyküsünde hiç yer almadığım… beni tutkuyla büyüttüler çiçeğin bahara baharın kışa kışın güneşe tutkusundan mülhem bu yüzden kadim bir gülümseme yayılır benden sevgiyle beslediler beni suyun göğü göğün toprağı toprağın yeşili beslemesinden mülhem bundandır ayalarımın meyvelerle dolması baldan öte bal damlar onlardan her mevsim yeniden beni özlediler anne kokusu gibi gördüler kalbleriyle dönüp dönüp çoğalan bir güzelliği işledik yüreklere içtiler beni içlerine çektiler değişik içlerde farklı renklerle boyandım ezgilerde çoğaldım epeyce sevdiler hayli tuttular ellerimi ezelî deryada bir zerre sandalı seyre dalıp durdular öptüler sardılar kâfi gelemedik birbirimize bu yüzden dilim aşklı şarkıyla seslenir ve susar. Selçuk ERAT 14 Mayıs 2011, İstanbul