Epeyce Sevdiler

sevmek, öpülmek:

daima bir rüya, öyküsünde hiç yer almadığım…

beni tutkuyla büyüttüler

çiçeğin bahara

baharın kışa

kışın güneşe tutkusundan mülhem

bu yüzden

kadim bir gülümseme yayılır benden

sevgiyle beslediler beni

suyun göğü

göğün toprağı

toprağın yeşili beslemesinden mülhem

bundandır

ayalarımın meyvelerle dolması

baldan öte bal damlar onlardan

her mevsim

yeniden

beni özlediler

anne kokusu gibi

gördüler kalbleriyle

dönüp dönüp çoğalan bir güzelliği

işledik yüreklere

içtiler beni

içlerine çektiler

değişik içlerde

farklı renklerle boyandım

ezgilerde çoğaldım

epeyce sevdiler

hayli tuttular ellerimi

ezelî deryada bir zerre sandalı

seyre dalıp durdular

öptüler

sardılar

kâfi gelemedik birbirimize

bu yüzden dilim

aşklı şarkıyla seslenir

ve susar.

Selçuk ERAT

                 14 Mayıs 2011, İstanbul